آیشمن در اورشلیم (شومیز)

«هانا آرنت معتقد است که در تاریک‌ ترین روزها هم می‌ توان به یافتن بارقه‌ ای از نور امیدوار بود؛ نوری که نه از نظریه‌ ها و مفاهیم، بلکه از حیات و اعمال افراد سرچشمه می‌ گیرد… آرنت هشدار می‌ دهد که نباید به وسوسه‌ ی پوچ‌ گرایی، بدبینی یا بی‌ تفاوتی تن در داد. او در مقابلِ امید بی‌جا و یأس بی‌جا مقاومت می‌کرد و در توصیف ظلمات زمانه‌ی ما، در توصیف دروغ، نیرنگ، خودفریبی، تصویرسازی و تلاش برای نابودکردن تمایز میان حقیقت و دروغ، صریح و بی‌پروا بود… و به این خاطر است که امروز، آرنت را باید خواند و دوباره خواند.»
دانیل مایرکاتکین
«آرنت، عدالت واقعی را مستلزم افشاگری کامل می‌داند، ازجمله افشای خود؛ عدالت از دیدگاه او تنها تعیین کیفر نیست، بلکه تلاشی است برای درک آنکه نظام‌های سیاسی چگونه مرتکبین، نظاره‌گران و حتی قربانیان را تبدیل به همدست خود می‌کنند. آرنت معتقد است مظلوم واقع‌شدن یک قوم، به این معنا نیست که آن‌ها مسئولیتی در قبال بررسی نقش خود در فاجعه ندارند یا لازم نیست نگران آن باشند که مبادا خودْ مشغول ظلم به دیگران شوند. همین نظریه‌ی جنجالی باعث شده است که پس از گذشت نیم قرن، آیشمن در اورشلیم همچنان کتابی باشد که صهیونیست‌های جنگ‌طلب خوش ندارند مردم بخوانند».